آلزایمر چیست؟ راهنمای جامع درباره بیماری آلزایمر

بیماری آلزایمر در طول زمان باعث کاهش حافظه، تفکر، یادگیری و مهارت‌های سازماندهی می‌شود. آلزایمر شایع‌ترین علت زوال عقل است و معمولا افراد بالای ۶۵ سال را مبتلا می‌کند. هیچ درمانی برای آلزایمر وجود ندارد، اما برخی داروها و درمان‌ها می‌توانند به طور موقت به مدیریت علائم آلزایمر کمک کنند. در این مقاله درباره علت، علائم، تشخیص، درمان و پیشگیری از آلزایمر صحبت خواهیم کرد.

آلزایمر چیست؟

بیماری آلزایمر یک اختلال مغزی پیش‌رونده است که با گذشت زمان بدتر می‌شود. علت آلزایمر تغییراتی در مغز است که منجر به رسوب پروتئین‌های خاصی می‌شود. در نهایت بیماری آلزایمر باعث کوچک شدن مغز و مرگ سلول‌های مغز می‌شود.

بیماری آلزایمر شایع‌ترین علت زوال عقل است. کاهش تدریجی حافظه، قدرت تفکر و مهارت‌های رفتاری و اجتماعی از جمله عوارض آلزایمر محسوب می‌شوند. این تغییرات بر توانایی و عملکرد فرد تاثیر منفی می‌گذارد.

علائم اولیه بیماری آلزایمر شامل فراموشی رویدادها و مکالمات اخیر است. این علائم با گذشت زمان به مشکلات جدی حافظه و از دست دادن توانایی انجام کارهای روزمره تبدیل می‌شوند.

تفاوت آلزایمر و زوال عقل

این اصطلاحات اغلب به جای یکدیگر استفاده می‌شوند، اما در واقع معانی متفاوتی دارند. بیماری آلزایمر شایع‌ترین علت زوال عقل است. آلزایمر سال‌ها قبل از شروع علائم در مغز ایجاد می‌شود. علائم اولیه آلزایمر خفیف هستند و بنابراین باعث ناتوانی فرد در انجام فعالیت‌های عادی روزمره خود نمی‌شود. اما با پیشرفت بیماری آلزایمر، علائم آنقدر شدید می‌شوند که زوال عقل یا دمانس نامیده می‌شود.

فرق آلزایمر و زوال عقل

	زوال عقل	آلزایمر
تعریف عمومی	یک اختلال مرتبط با مغز ناشی از بیماری‌ها و شرایط دیگر	یکی از رایج‌ترین انواع زوال عقل است.
علت	ببیماری آلزایمر، سکته مغزی، مشکل تیروئید، کمبود ویتامین، واکنش به داروها و تومورهای مغزی	علت اصلی آلزایمر به طور کامل شناخته نشده است. اما در سطح پایه، پروتئین‌های مغز مانند همیشه عمل نمی‌کنند که باعث مختل شدن نورون‌ها می‌شود.
مدت	آسیب دائمی که به صورت مرحله‌ای ایجاد می‌شود	میانگین بین ۸ تا ۲۰ سال
سن شروع	۶۵ سال به بعد	۶۵ سال؛ ولی ممکن است زودتر از ۳۰ سالگی هم ایجاد شود.
علائم	مشکل حافظه، توجه و تمرکز، ادراک بصری، استدلال و قضاوت	مشکل در به خاطر آوردن اطلاعات تازه آموخته شده، همراه با پیشرفت بیماری تغییر در خلق و خو و رفتار ممکن است رخ دهد.

آلزایمر چه علائمی دارد؟

از دست دادن حافظه علامت اصلی بیماری آلزایمر است. علائم اولیه آلزایمر شامل مشکل در یادآوری رویدادها یا مکالمات اخیر است. اما به مرور زمان حافظه بدتر می‌شود و علائم دیگر با پیشرفت بیماری ایجاد می‌شوند.

در ابتدا، فردی که به این بیماری مبتلا است ممکن است از مشکل در به خاطر سپردن چیزها و تفکر واضح آگاه شود. با بدتر شدن علائم، یکی از اعضای خانواده یا دوستان ممکن است بیشتر متوجه این مسائل شوند.

تغییرات مغزی مرتبط با بیماری آلزایمر منجر به مشکلات فزاینده در موارد زیر می‌شود:

• حافظه
• تفکر و استدلال
• قضاوت و تصمیم‌گیری
• برنامه‌ریزی و انجام کارهای آشنا
• تغییرات در شخصیت و رفتار

اختلال حافظه در آلزایمر

همه افراد گاهی اوقات دچار نقص حافظه می‌شوند، اما از دست دادن حافظه مرتبط با بیماری آلزایمر پیشرونده است و روز به روز بدتر می‌شود. بیماری آلزایمر در مراحل اولیه خود معمولا حافظه کوتاه مدت را تحت تاثیر قرار می‌دهد. با این حال، با پیشرفت بیماری، افراد به تدریج از دست دادن حافظه طولانی مدت را تجربه می‌کنند. اختلال حافظه ناشی از بیماری آلزایمر بر توانایی و عملکرد در محل کار یا خانه تاثیر می‌گذارد.

افراد مبتلا به آلزایمر ممکن است:

• جملات و سوالات را بارها و بارها تکرار کنند.
• مکالمات، قرارها یا رویدادها را فراموش کنند.
• اشیاء را اشتباه قرار دهند، اغلب آن‌ها را در مکان‌هایی قرار دهند که منطقی نیست.
• در مکان‌هایی که قبلا خوب می‌شناختند، گم شوند.
• در نهایت نام اعضای خانواده و اشیاء روزمره را فراموش کنند.
• در یافتن کلمات مناسب برای اشیاء، بیان افکار و شرکت در مکالمات مشکل دارند.

تفکر و استدلال

بیماری آلزایمر باعث ایجاد مشکل در تمرکز و تفکر به خصوص در مورد مفاهیم انتزاعی مانند اعداد می‌شود. انجام بیش از یک کار به طور همزمان بسیار دشوار است. ممکن است مدیریت امور مالی، موجودی حساب بانکی و پرداخت به موقع صورت حساب‌ها چالش‌برانگیز باشد. در نهایت، یک فرد مبتلا به بیماری آلزایمر پیشرفته ممکن است نتواند اعداد را تشخیص دهد.

قضاوت و تصمیم‌گیری

بیماری آلزایمر باعث کاهش توانایی تصمیم‌گیری و قضاوت معقول در موقعیت‌های روزمره می‌شود. به عنوان مثال، یک فرد ممکن است در محیط‌های اجتماعی انتخاب‌های ضعیفی داشته باشد یا برای آب و هوا، لباس نامناسب بپوشد. علاوه بر این، ممکن است پاسخگویی به مشکلات روزمره برای این افراد سخت‌تر شود. به عنوان مثال، فرد ممکن است نداند چگونه با سوختن غذا روی اجاق گاز برخورد کند یا هنگام رانندگی تصمیم مناسب بگیرد.

برنامه‌ریزی و انجام کارهای آشنا

افراد مبتلا به آلزایمر نمی‌توانند فعالیت‌های معمولی را که نیاز به تکمیل مراحل دارند، انجام دهند. این فعالیت‌ها ممکن است شامل برنامه‌ریزی، پختن غذا یا انجام یک بازی باشد. در نهایت، افراد مبتلا به بیماری آلزایمر پیشرفته فراموش می‌کنند که چگونه کارهای اساسی مانند لباس پوشیدن و حمام کردن را انجام دهند.

تغییرات در شخصیت و رفتار

تغییرات مغزی که در بیماری آلزایمر رخ می‌دهد می‌تواند بر خلق و خو و رفتارها تاثیر بگذارد. این مشکلات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• افسردگی
• از دست دادن علاقه به فعالیت‌ها
• انزوای اجتماعی
• نوسانات خلقی
• بی‌اعتمادی به دیگران
• خشم و پرخاشگری
• تغییر در عادات خواب
• سرگردانی
• از دست‌دادن مهارت‌ها
• هذیان‌گویی، مانند باور به دزدیده شدن چیزی
• مهارت‌های حفظ کردن

علی‌رغم تغییرات عمده در حافظه و مهارت‌ها، افراد مبتلا به بیماری آلزایمر می‌توانند برخی از مهارت‌ها را حتی با بدتر شدن علائم حفظ کنند. مهارت‌های حفظ شده ممکن است شامل خواندن یا گوش دادن به کتاب، گفتن داستان، به اشتراک گذاشتن خاطرات، آواز خواندن، گوش دادن به موسیقی، رقصیدن، کشیدن نقاشی یا انجام کارهای دستی باشد.

این مهارت‌ها ممکن است برای مدت طولانی‌تری حفظ شوند، زیرا توسط بخش‌هایی از مغز که در مراحل بعدی بیماری تحت تاثیر قرار می‌گیرند، کنترل می‌شوند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

تعدادی از شرایط می‌تواند منجر به از دست دادن حافظه یا سایر علائم زوال عقل شود. برخی از آن شرایط قابل درمان هستند. اگر نگران حافظه یا سایر مهارت‌های فکری خود هستید با متخصص مغز و اعصاب صحبت کنید.

راههای تشخیص آلزایمر

بخش مهمی از تشخیص بیماری آلزایمر شامل توضیح علائم است. نظرات یکی از اعضای نزدیک خانواده یا دوست در مورد علائم بیمار و تاثیر آنها بر زندگی روزمره فرد بسیار کمک‌کننده است. علاوه بر این، تست‌های حافظه و مهارت‌های تفکر نیز به تشخیص بیماری آلزایمر کمک می‌کند.

آزمایش‌های خون و تصویربرداری از مغز نیز می‌تواند سایر علل بالقوه علائم را رد کند. یا ممکن است به متخصص مغز و اعصاب کمک کند تا بیماری ایجاد کننده علائم زوال عقل را بهتر شناسایی کند.

به طور کلی روش‌های تشخیص بیماری آلزایمر شامل موارد زیر است:

• تست‌ها و آزمایشات تشخیصی آلزایمر
• تصویربرداری از مغز

تست‌های تشخیص آلزایمر

تست‌ها و آزمایش‌های تشخیص بیماری آلزایمر شامل موارد زیر است:

• معاینه فیزیکی و عصبی
• تست‌های آزمایشگاهی
• وضعیت روانی و تست‌های عصبی روانشناختی

معاینه فیزیکی و عصبی

معاینات فیزیکی و عصبی برای تشخیص آلزایمر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بررسی قدرت عضلانی
• توانایی بلند شدن از روی صندلی و راه رفتن در سراسر اتاق
• حس بینایی و شنوایی
• هماهنگی اعضای بدن
• تعادل

تست‌های آزمایشگاهی

آزمایش خون ممکن است به رد سایر علل بالقوه از دست دادن حافظه، مانند اختلال تیروئید یا سطوح بسیار پایین ویتامین کمک کند. آزمایش خون همچنین می‌تواند سطوح پروتئین بتا آمیلوئید و پروتئین تاو را اندازه‌گیری کند. اما این آزمایش‌ها به‌طور گسترده برای همه افراد در دسترس نیست.

وضعیت روانی و تست‌های عصبی روانشناختی

متخصص مغز و اعصاب ممکن است یک آزمایش مختصر از وضعیت ذهنی برای ارزیابی حافظه و سایر مهارت‌های تفکر انجام دهد. اشکال طولانی‌تر این نوع آزمون ممکن است جزئیات بیشتری در مورد عملکرد ذهنی ارائه دهد که می‌تواند با افراد داری سن و سطح تحصیلات مشابه مقایسه شود. این آزمایش‌ها می‌توانند به تشخیص زودرس آلزایمر کمک کنند و به عنوان نقطه شروعی برای ردیابی علائم در آینده باشند.

تشخیص آلزایمر با تصویربرداری از مغز

عکسبرداری از مغز معمولا برای تشخیص تغییرات قابل مشاهده مربوط به شرایطی غیر از بیماری آلزایمر استفاده می‌شود که ممکن است علائم مشابهی مانند سکته مغزی، ضربه یا تومور ایجاد کند.

تکنیک های جدید تصویربرداری مغز ممکن است به شناسایی تغییرات خاص مغز ناشی از آلزایمر کمک کند. این روش‌ها عبارتند از:

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)
• توموگرافی کامپیوتری (CT)
• توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)

تشخیص آلزایمر با ام آر آی

در ام آر آی از امواج رادیویی و میدان مغناطیسی قوی برای تولید تصاویر دقیق از مغز استفاده می‌کند. در حالی که این تصاویر ممکن است کوچک شدن برخی از مناطق مغز مرتبط با بیماری آلزایمر را نشان دهند، با استفاده اسکن‌های ام آر آی همچنین می‌توان سایر شرایط را رد کرد. MRI به طور کلی به سی تی اسکن برای ارزیابی زوال عقل ترجیح داده می‌شود.

تشخیص آلزایمر با سی تی اسکن

سی تی اسکن یک فناوری تخصصی اشعه ایکس، است که تصاویر مقطعی از مغز تولید می‌کند. از سی تی اسکن معمولا برای رد تومورها، سکته مغزی و صدمات سر استفاده می‌شود.

تشخیص آلزایمر با توموگرافی گسیل پوزیترون

توموگرافی گسیل پوزیترون (PET) می‌تواند تصاویری از روند بیماری ثبت کند. در طول اسکن PET، یک ردیاب رادیواکتیو سطح پایین به خون تزریق می‌شود تا یک ویژگی خاص در مغز آشکار شود. تصویربرداری PET ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اسکن‌های تصویربرداری PET فلورودوکسی گلوکز (FDG)
• تصویربرداری آمیلوئید PET
• تصویربرداری Tau PET

آیا امکان تشخیص زودهنگام آلزایمر وجود دارد؟

محققان در حال کار بر روی آزمایش‌هایی هستند که می‌توانند علائم بیولوژیکی فرآیندهای بیماری در مغز را اندازه‌گیری کنند. این آزمایش‌ها، از جمله آزمایش خون، ممکن است دقت تشخیص آلزایمر را بهبود بخشند. این تست‌ها همچنین ممکن است اجازه دهند بیماری قبل از شروع علائم تشخیص داده شود. لازم به ذکر است که آزمایش خون برای اندازه گیری سطح بتا آمیلوئید در حال حاضر در دسترس است.

آزمایش ژنتیک برای اکثر افرادی که از نظر بیماری آلزایمر ارزیابی می‌شوند، توصیه نمی‌شود. اما برای افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری آلزایمر زودرس دارند ممکن است توصیه شود. قبل از انجام آزمایش ژنتیک با یک مشاور ژنتیک مشورت کنید تا در مورد خطرات و فواید آن به شما توضیح دهد.

علت ابتلا به آلزایمر چیست؟

علل دقیق بیماری آلزایمر به طور کامل شناخته نشده است. اما در سطح پایه، پروتئین‌های مغز مانند همیشه عمل نمی‌کنند. این کار سلول‌های مغزی را که نورون‌ها نیز نامیده می‌شوند مختل می‌کند و باعث ایجاد یک سری رویدادها می‌شود. در این شرایط، نورون‌ها آسیب می‌بینند و ارتباط خود را با یکدیگر از دست می‌دهند. این نورون‌ها در نهایت می‌میرند.

دانشمندان بر این باورند که برای اکثر افراد، بیماری آلزایمر ناشی از ترکیبی از عوامل ژنتیکی، سبک زندگی و محیطی است که در طول زمان بر مغز تاثیر می‌گذارند. در کمتر از ۱ درصد موارد، آلزایمر ناشی از تغییرات ژنتیکی خاصی است که تقریبا تضمین می‌کند که فرد به این بیماری مبتلا شود. در این موارد، بیماری معمولا در میانسالی شروع می‌شود.

توسعه بیماری سال‌ها قبل از اولین علائم شروع می‌شود. آسیب اغلب در ناحیه‌ای از مغز که حافظه را کنترل می‌کند شروع می‌شود. از دست دادن نورون‌ها در یک الگوی تا حدی قابل پیش‌بینی به سایر مناطق مغز گسترش می‌یابند. در مرحله آخر بیماری، مغز به طور قابل‌توجه‌ای کوچک می‌شود.

عوامل خطر ابتلا به آلزایمر

عواملی که می‌توانند منجر به بیماری آلزایمر شوند عبارتند از:

• سن
• سابقه خانوادگی و ژنتیک
• سندرم داون
• جنسیت
• اختلال شناختی خفیف
• ضربه به سر
• آلودگی هوا
• مصرف زیاد الکل
• الگوهای خواب ضعیف
• سبک زندگی و سلامت قلب

سن شروع آلزایمر

افزایش سن بزرگترین عامل خطر شناخته شده برای بیماری آلزایمر است. آلزایمر بخشی از پیری معمولی نیست، اما با افزایش سن، احتمال خطر ابتلا به آن افزایش می‌یابد. آلزایمر در سالمندان بسیار شایع‌تر از آلزایمر زودرس در جوانی و سن کم است.

سابقه خانوادگی و ژنتیک

اگر یکی از بستگان درجه یک (والدین یا خواهر و برادر شما) به این بیماری مبتلا باشد، خطر ابتلا به آلزایمر تا حدودی بیشتر است. اینکه چگونه ژن‌ها در میان خانواده‌ها بر خطر ابتلا به آلزایمر تاثیر می‌گذارند تا حد زیادی مشخص نیست و عوامل ژنتیکی احتمالا پیچیده هستند.

یک عامل ژنتیکی بهتر درک شده، نوعی از ژن آپولیپوپروتئین E (APOE) است. نوعی از ژن، APOE e4، خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را افزایش می‌دهد. حدود ۲۵ تا ۳۰ درصد جمعیت حامل APOE e4 هستند، اما همه افراد مبتلا به این شکل از ژن، به آلزایمر مبتلا نمی‌شوند.

آلزایمر و سندرم داون

بسیاری از افراد مبتلا به سندرم داون به بیماری آلزایمر مبتلا می‌شوند. این مسئله احتمالا مربوط به داشتن سه نسخه از کروموزوم ۲۱ است. کروموزوم ۲۱ ژنی است که در تولید پروتئین نقش دارد و منجر به ایجاد بتا آمیلوئید می‌شود. قطعات بتا آمیلوئید می‌توانند به پلاک در مغز تبدیل شوند. علائم آلزایمر معمولا در افراد مبتلا به سندرم داون ۱۰ تا ۲۰ سال زودتر از جمعیت عمومی ظاهر می‌شود.

جنسیت

به طور کلی آلزایمر در زنان شایع‌تر از مردان است. تعداد زنان مبتلا به این بیماری بیشتر است زیرا آن‌ها تمایل دارند بیشتر از مردان عمر کنند.

اختلال شناختی خفیف

فردی که دارای اختلال شناختی خفیف (MCI) است، کاهش حافظه یا سایر مهارت‌های فکری دارد که بیشتر از حد معمول برای سن فرد است. اما این کاهش مانع از عملکرد فرد در محیط‌های اجتماعی یا کاری نمی‌شود.

با این حال، افراد مبتلا به MCI در معرض خطر قابل‌توجه‌ای برای ابتلا به زوال عقل هستند. هنگامی که MCI عمدتا بر حافظه تاثیر می‌گذارد، احتمال پیشرفت این بیماری به زوال عقل ناشی از بیماری آلزایمر بیشتر است. تشخیص MCI به افراد این شانس را می‌دهد که تمرکز بیشتری روی تغییرات سبک زندگی سالم داشته باشند و استراتژی‌هایی برای جبران از دست دادن حافظه ارائه دهند.

ضربه به سر

چندین مطالعه بزرگ نشان داده است که افراد ۵۰ ساله یا بالاتر که آسیب مغزی تروماتیک (TBI) داشتند، خطر ابتلا به زوال عقل و بیماری آلزایمر در آنها بیشتر بوده است. این خطر در افراد مبتلا به TBI شدیدتر و چندگانه حتی بیشتر است. برخی از مطالعات نشان دادند که این خطر ممکن است در شش ماه تا دو سال اول پس از آسیب بیشتر باشد.

آلودگی هوا

مطالعات انجام شده بر روی حیوانات نشان داده است که ذرات آلودگی هوا می‌توانند تجزیه سیستم عصبی را تسریع کنند و مطالعات انسانی نشان داده است که قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا به ویژه ناشی از اگزوز ترافیک و سوزاندن چوب با خطر بیشتر زوال عقل مرتبط است.

مصرف زیاد الکل

نوشیدن مقادیر زیاد الکل باعث تغییرات مغزی می‌شود. چندین مطالعه نشان داده است که اختلالات مصرف الکل با افزایش خطر زوال عقل (به ویژه زوال عقل زودرس) مرتبط است.

الگوهای خواب ضعیف

تحقیقات نشان داده است که الگوهای بد خواب، مانند مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب، با افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر مرتبط است.

سبک زندگی و سلامت قلب

تحقیقات نشان داده است که عوامل خطر مرتبط با بیماری قلبی نیز ممکن است خطر زوال عقل را افزایش دهد.این عوامل عبارتند از:

• عدم ورزش
• چاقی
• سیگار کشیدن یا قرار گرفتن در معرض دود سیگار
• فشار خون بالا
• کلسترول بالا
• دیابت نوع ۲

لازم به ذکر است که این عوامل همگی قابل تغییر هستند. بنابراین، تغییر عادات سبک زندگی می‌تواند تا حدودی خطر شما را تغییر دهد. به عنوان مثال، ورزش منظم و یک رژیم غذایی سالم کم چرب و غنی از میوه‌ها و سبزیجات با کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر مرتبط است.

مراحل آخر بیماری آلزایمر شامل چه مواردی است؟

علائم آلزایمر مانند از دست دادن حافظه، از دست دادن قدرت تکلم، اختلال در قضاوت و سایر تغییرات مغزی می‌تواند مدیریت سایر شرایط سلامتی را دشوارتر کند.

همانطور که بیماری آلزایمر به آخرین مراحل خود نزدیک می‌شود، تغییرات مغزی شروع به تاثیرگذاری بر عملکردهای فیزیکی می‌کند. این تغییرات می‌تواند بر توانایی بلع، تعادل و کنترل حرکات روده و مثانه تاثیر بگذارد. این اثرات می‌تواند منجر به سایر مشکلات سلامتی شود که عبارتند از:

• استنشاق غذا یا مایعات به داخل ریه‌ها
• آنفولانزا، ذات‌الریه و سایر عفونت‌ها
• شکستگی
• زخم بستر
• تغذیه نامناسب یا کم آبی بدن
• یبوست یا اسهال
• مشکلات دندانی مانند زخم دهان یا پوسیدگی دندان

پیشگیری از آلزایمر

بیماری آلزایمر یک بیماری قابل پیشگیری نیست. با این حال، تعدادی از عوامل خطر سبک زندگی را می‎توان اصلاح کرد. شواهد نشان می‌دهد که انجام اقداماتی برای کاهش خطر بیماری قلبی عروقی ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل را نیز کاهش دهد.

تغییرات سبک زندگی سالم برای قلب که ممکن است خطر زوال عقل را کاهش دهد شامل موارد زیر است:

• به طور منظم ورزش کنید.
• از رژیم غذایی حاوی محصولات تازه، روغن‌های سالم و غذاهایی که چربی اشباع شده کمتری دارند (مانند رژیم مدیترانه‌ای) استفاده کنید.
• دستورالعمل‌های درمانی را برای مدیریت فشار خون بالا، دیابت و کلسترول بالا دنبال کنید.
• اگر سیگار می‌کشید، از متخصص برای ترک آن کمک بخواهید.

درمان آلزایمر چگونه است؟

هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر وجود ندارد، اما برخی داروها می‌توانند به طور موقت جلوی بدترشدن علائم زوال عقل را بگیرند. برخی داروها و سایر مداخلات همچنین می‌توانند به بهبود علائم رفتاری کمک کنند.

شروع درمان در اسرع وقت برای آلزایمر می‌تواند به حفظ عملکرد روزانه برای مدتی کمک کند. با این حال، داروهای فعلی آلزایمر را متوقف یا معکوس نمی‌کنند. از آنجایی که بیماری آلزایمر به طور متفاوتی روی همه افراد تاثیر می‌گذارد، درمان به شدت بیماری فرد مربوط است.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) دو نوع دارو را برای درمان علائم بیماری آلزایمر تایید کرده است:

• مهارکننده های کولین استراز
• آنتاگونیست های NMDA

FDA تایید سریعی را برای آدوکانوماب (Aduhelm)، اولین درمان اصلاح‌کننده برای بیماری آلزایمر صادر کرده است. این دارو به کاهش رسوب آمیلوئید در مغز بیمار کمک می‌کند. آدوکانوماب یک داروی جدید است و محققان اثرات آن را در افرادی که مبتلا به بیماری آلزایمر اولیه بودند مورد مطالعه قرار دادند. به همین دلیل، ممکن است فقط در مراحل اولیه آلزایمر به افراد کمک کند.

نحوه رفتار و تعامل با بیماران مبتلا به آلزایمر

اگر فرد مورد علاقه شما به بیماری آلزایمر مبتلا شده است، می‌توانید اقداماتی را برای بهبود شرایط زندگی او انجام دهید. این اقدامات در نهایت به مدیریت تغییرات رفتاری او کمک کنید.

کارهایی که برای کمک به یک بیمار آلزایمری انجام دهید عبارتند از:

• محیط را همراره برای آنها آشنا حفظ کنید. چیدمان یا سازماندهی فضای زندگی آنها را تغییر ندهید.
• راحتی آنها را زیر نظر داشته باشید.
• اشیای راحتی مانند یک حیوان عروسکی یا پتوی مورد علاقه آن‌ها را تهیه کنید.
• اگر تحت استرس هستند، سعی کنید توجه آنها را تغییر دهید.
• سعی کنید از درگیری اجتناب کنید.

هیچ دارویی برای مدیریت علائم رفتاری در زوال عقل ناشی از آلزایمر تایید نشده است. برخی از داروها ممکن است به برخی افراد کمک کند، از جمله:

• داروهای ضد افسردگی: این داروها می‌توانند اضطراب، بی‌قراری، پرخاشگری و افسردگی را درمان کنند.
• داروهای ضد اضطراب: این داروها می‌توانند بی‌قراری را درمان کنند.
• داروهای ضد تشنج: این داروها گاهی اوقات می‌توانند پرخاشگری را درمان کنند.
• داروهای ضد روان پریشی (اعصاب): این داروها می‌توانند پارانویا، توهم و بی‌قراری را درمان کنند.

این داروها می‌توانند عوارض جانبی ناخوشایند یا بالقوه خطرناکی ایجاد کنند (مانند سرگیجه، که می‌تواند منجر به زمین خوردن شود)، بنابراین پزشکان متخصص معمولا آنها را برای دوره‌های کوتاه، زمانی که مشکلات رفتاری شدید هستند، تجویز می‌کنند.

سوالات متداول درباره بیماری آلزایمر

آیا آلزایمر باعث مرگ می‌شود؟

در مراحل پیشرفته، از دست دادن شدید عملکرد مغز می‌تواند باعث کم آبی، سوء تغذیه یا عفونت شود. این عوارض می‌تواند منجر به مرگ شود.

آیا آلزایمر دارو دارد؟

گالانتامین، ریواستیگمین و دونپزیل مهارکننده‌های کولین استراز هستند که برای علائم خفیف تا متوسط آلزایمر تجویز می‌شوند. این داروها ممکن است به کاهش یا کنترل برخی علائم شناختی و رفتاری کمک کنند.

آیا آلزایمر باعث لاغری می‌شود؟

مطالعات نشان داده است که زمانی که بیماری آلزایمر به مراحل پایانی خود برسد، از هر دو یا سه نفر مبتلا، یک نفر کاهش وزن شدیدی را تجربه خواهد کرد. کاهش وزن ممکن است علیرغم اینکه به فرد مبتلا به آلزایمر پیشرفته تمام غذایی که می‌خواهد داده می‌شود، رخ دهد.