تفاوت rTMS و dTMS چیست؟

دو نوع TMS وجود دارد که توسط FDA تایید شده است: تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال مکرر (rTMS) و تحریک مغناطیسی عمیق ترانس کرانیال (dTMS). ثابت شده است که هر دو روش درمانی باعث بهبود قابل‌توجه و طولانی مدت در علائم افسردگی می‌شوند. با این حال، دو نوع TMS تفاوت‌هایی نیز دارند. در این مقاله به بیان تفاوت‌های این دو روش می‌پردازیم.

تحریک مغناطیسی مغز چیست؟

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) یک گزینه درمانی غیر تهاجمی و غیر دارویی برای افسردگی، اضطراب، سردرد، OCD و سایر بیماری‌های سلامت روان است. TMS از یک سیم پیچ مغناطیسی شبیه به یک آهنربای MRI استفاده می‌کند که پالس‌های مغناطیسی را برای تحریک مناطق خاصی از مغز که با خلق و خوی مرتبط هستند ارسال می‌کند. یک دوره معمول TMS شامل پنج جلسه درمانی در هفته به مدت شش تا هشت هفته یا ۳۰ تا ۴۰ جلسه درمانی است.

TMS عوارض جانبی کمی دارد. شایع‌ترین عارضه جانبی که در حدود ۵۰ درصد بیماران گزارش شده است، سردرد خفیف در طول درمان و بلافاصله پس از درمان برای مدت کوتاهی است. گزارش شده است که این سردردها در چند هفته اول درمان از بین می‌روند. سایر عوارض جانبی شامل لرزش صورت و سوزن سوزن شدن پوست سر است. یک عارضه جانبی بسیار نادر تشنج است که در ۰.۱ درصد از بیماران در طول آزمایشات بالینی رخ داده است. برخی مطالعات نرخ تشنج را صفر گزارش کردند.

rTMS چیست؟

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال مکرر یا rTMS از سال ۱۹۸۵ مورد استفاده قرار گرفته است و در سال ۲۰۰۸ به عنوان درمانی برای اختلال افسردگی اساسی مورد تایید FDA قرار گرفت. با استفاده از این روش می‌توان قشر جلوی مغز را تحریک کرد.

تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال یک روش غیر تهاجمی و مورد تایید FDA است که در آن پالس‌های مغناطیسی به سلول‌های عصبی در مغز که علائم افسردگی و خلق و خو را تنظیم می‌کنند، ارسال می‌شود. از آنجایی که این شکل از درمان مغز را از طریق پالس‌های مغناطیسی تکراری تحریک می‌کند، بیشتر به عنوان TMS تکراری یا rTMS شناخته می‌شود.

یک جلسه rTMS مستلزم قرار دادن سیم پیچ‌های مغناطیسی روی پوست سر است که در آن میدان‌های الکترومغناطیسی بدون درد در مناطقی از مغز (به عنوان مثال، قشر پیش پیشانی) مرتبط با افسردگی ایجاد می‌کنند. به نظر می‌رسد که میدان‌های مغناطیسی با افزایش فعالیت در مناطق هدف، علائم افسردگی را به حداقل می رساند.

dTMS چیست؟

تحریک مغناطیسی عمیق ترانس کرانیال، TMS عمیق یا dTMS نوعی TMS است که توسط BrainsWay توسعه یافته است. تی ام اس عمیق از سیم پیچ مغناطیسی متفاوت از rTMS به نام سیم پیچ H-1 استفاده می‌کند. این سیم پیچ توسط BrainsWay در سال ۲۰۰۰ ساخته شد و در سال ۲۰۱۳ توسط FDA به عنوان درمان افسردگی اساسی تایید شد.

TMS در درمان افسردگی در بیمارانی که به داروها (مانند داروهای ضد افسردگی) یا حتی درمان تشنج الکتریکی (ECT) به خوبی پاسخ نمی‌دهند، با تجویز مستقیم پالس‌ها به نواحی مورد نظر مغز واقع در زیر جمجمه، اثربخشی نشان داده است. TMS مکرر (rTMS) اثربخشی و میزان بهبودی خوبی را نشان می‌دهد که اغلب از فردی به فرد دیگر متفاوت است و به طور کلی وابسته به دوره‌های طولانی درمان با TMS است.

در طول سال‌ها و با ادامه تحقیقات، TMS عمیق (dTMS) ایجاد شد. درمان عمیق TMS شبیه rTMS است زیرا پالس‌های مغناطیسی سلول‌های عصبی در مغز را با تولید جریان الکتریکی ملایم تحریک می‌کنند. با این حال، پالس‌های مغناطیسی از طریق سیم پیچ‌های تخصصی که به لایه‌های عمیق‌تر مغز نفوذ می‌کنند منجر به بهبود پاسخ و نرخ بهبودی برای برخی از بیماران می‌شود، اما همچنین خطر عوارض جانبی بالاتری را که شامل افزایش احتمال و دفعات تشنج می‌شود، افزایش می‌دهد.

سیم پیچ H1 می‌تواند چهار سانتی‌متر زیر جمجمه نفوذ کند که به آن اجازه می‌دهد مناطق بیشتری از مغز را نسبت به rTMS تحریک کند.  در سال ۲۰۱۸، FDA سیم پیچ دیگری را که توسط BrainsWay ساخته شده است به نام سیم پیچ H-7 تایید کرد که می‌تواند حتی عمیق‌تر به مغز نفوذ کند و علائم اختلال وسواس فکری-اجباری (OCD) را از بین ببرد.

تفاوت بین rTMS و dTMS چیست؟

هر دو rTMS و dTMS درمان‌های ایمن و غیر تهاجمی هستند و هیچ‌گونه عوارض جانبی متفاوتی ندارند. تفاوت اصلی بین rTMS و dTMS در سیم پیچ‌هایی است که در دستگاه استفاده می‌شود. rTMS از یک سیم پیچ شکل ۸ استفاده می‌کند که می‌تواند سه سانتی‌متر زیر جمجمه نفوذ کند و روی قشر جلوی مغز متمرکز شود. با این حال، افسردگی بیش از قشر جلوی مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

برای درمان افسردگی با dTMS از سیم پیچ H-1 استفاده می‌شود که می‌تواند بسیار عمیق‌تر نفوذ کند و به مناطق وسیع‌تری از مغز برسد که تحت تاثیر افسردگی قرار گرفته‌اند.

منطقه تحریک و هدف‌گیری

استاندارد rTMS از سیم پیچ شکل ۸ استفاده می‌کند، در حالی که Deep TMS از یک سیم پیچ H تثبیت‌شده در داخل کلاه ایمنی استفاده می‌کند. پالس‌های مغناطیسی فعال شده توسط rTMS فقط به عمق ۰.۲۷ اینچ (۰.۷ سانتی متر) می‌رسند، فناوری Deep TMS موفق می‌شود به زیر آستانه قابل توجه ۱.۲۵ اینچ (۳.۲ سانتی متر) برسد. TMS عمیق همچنین از میدان تحریک قابل توجه گسترده‌تری در مقایسه با rTMS استاندارد استفاده می‌کند.

علاوه بر این، از آنجایی که تحریک مغناطیسی ناشی از rTMS استاندارد کانونی‌تر است، پالس‌های آن بر خلاف تحریک گسترده‌تر Deep TMS، به نقطه خاصی در مغز هدایت می‌شوند. از آنجایی که اثربخشی بالینی به فعال کردن ساختارهای صحیح مغز متکی است، rTMS اغلب از مشکلات هدف‌گیری رنج می‌برد که منجر به کاهش کارایی می‌شود. در حالی که می‌توان با همراه کردن rTMS با تجهیزات پیچیده و پرهزینه عصبی این مشکل را کاهش داد، Deep TMS به چنین تجهیزاتی نیاز ندارد.

بر اساس مطالعات اخیر، توانایی Deep TMS برای تحریک ایمن و مستقیم هر دو دامنه عمیق‌تر و وسیع‌تر از مغز ممکن است در درمان موفقیت‌آمیز اختلالات اعصاب و روان مانند افسردگی، حیاتی باشد.

rTMS و dTMS در مرکز نورالی

در مرکز مغز و اعصاب نورالی محهز به rTMS (تحریک مغناطیسی مغز) و dTMS (تی ام اس عمیق) بر اساس نوع، شدت اختلال و طراحی پروتکل توسط متخصص نورولوژی و نوروساینس، استفاده از آر تی ام اس یا تی ام اس عمیق توسط متخصص تعیین می‌شود.